اشک دونه دونه از چشام میریزه

غصه ی دل من فقط یه چیزه

که بابام غریبه

شده غم نصیبش

غربته بابامون خیلی نجیبه

مادر، بی تو دخترت هراسونه

مادر، دل مرتضی علی خونه

مادرم جوونه، قامتش کمونه

روی مسمار در، آثاره خونه

قصه بی نهایت، شکوه و شکایت

دل من شکسته از این حکایت

(مادرتو تجسم کن)

مادر، چرا صورت تو شد نیلی

مادر، تو کوچه کی زد به تو سیلی

دلم آتیش گرفت، از غم زمونه

ببین اشک چشمام، همش روونه

اگه دوستم داری، مادر جوونم

بزار این لحظه ها، پیشت بمونم

مادر، چرا دست به پهلو می گیری

مادر، همه میگن داری می میری

فاطمه، حیدرتو تنها نزار

بین دشمنا، علیتو جا نزار

می دونی، نبودنت مرگه برام

فاطمه، دنیا رو بی تو نمی خوام

تو با اشکات داری آبم می کنی

میری و خونه خرابم می کنی

جون زینب از علی تو رو نگیر

واسه دلخوشیه من خنده نکن

بیشتر از این، منو شرمنده نکن

دست به پهلو نگیرو جارو نزن

ای چراغ عمر من، سو سو نزن

جون حیدرت کاره خونه نکن

موی زینبو دیگه شونه نکن

دخترت داره نگاهت می کنه

نیگا به چشم سیاهت می کنه

فاطمه حیدرتو تنها نزار

بین دشمنا، علیتو جا نزار

پی نوشت: این هم متن یکی از همون مداحی هاست که گفتم خیلی به دل نشینه

التماس دعا

نخستین ستاره ای بودی که در عرش به خورشید نبوت رسیدی؛ ستاره ای نیلی به رنگ جراحت آسمان و زخم زمان.

ای ام ابیها! ای مهربان ترین مادر، حبیبه ی حق و شفیعه ی حشر! پدر و مادرم فدای پینه ی دست هایت باد. تو محور آسیای ایثاری و اولین علت خلقت. ای مادر رسالت و همتای ولایت! به روزهایی می اندیشیم که پس از واقعه ی عظیم غدیر، همراه با حسنین به خانه های اهل مدینه می رفتی و با بیان وحیانی خویش حجت الهی را بر غافلان، تمام می کردی و بدین سان از آغاز، حمایت از ولایت، سرلوحه ی خصایل آسمانی ات بود.

غبار غم از سیمای زیبای علی می زدودی و بر زخم های فزون از ستاره ی پیکرش که نشان از رزم با باطل داشت، مرهم می نهادی. فتوحات مولا، رهین مهربانی توست. هنوز خطابه های رسایت سراج راه مجاهدان است و بر آفاق تاریخ می تابد. پاره ی تن رسول یار بودی و یگانه یاور یکتا امیر عاشقان. تلألؤ ذوالفقارعلی، وامدار عزم و عزت تو بود. آنگاه که بر بی بصیرتان و دنیا پرستان غضب می کردی، غضبناکی آفریدگار قادر، آشکار می شد.

رضای تو رضای حق بود و با خرسندی ات، تمامت اهل عرش و ساکنان قدس، قرین شعف می شدند.

وصله های چادر و بوریای خانه ات، تمنیات و تمایلات خاکیان را به هیچ می انگاشت.

رفتنه تو مرگه برام، بمون که با تو زنده ام

میری ولی اینو بدون، حرومه بی تو خنده ام

 نمی تونم باور کنم، باید سیاه به تن کنم

آخه چه جوری می تونم، فاطممو کفن کنم

دارم نفس می کشمو، میلی به موندن ندارم

موقع تشییع تنت، خودم رو تو خاک می زارم

چرا اینطوری نگاهم می کنی

به دلم افتاده که مسافری

خانمم داره نگاهم می کنه

میگه از خونه ی من میخواد بره

دل حیدرو داری خون می کنی

وقتی رخت مشکیمو در میاری

وقتی تو گریه می خندی ، می دونم

درد بازوتو به روم نمیاری

تو بمون بزار که شرمنده نشم

بزار حق فدکت رو بگیرم

اگه تو عزم سفر کنی عزیز

ظاهرا زنده ام، اما می میرم

(حرف آخر علی): می دونم دنیا برات چون قفسه

می دونم از این زمونه سیر شدی

فاطمه منو ببخش منو ببخش

می دونم که این سه ماهه پیر شدی

مرو زهرا مرو زهرا

مرو زهرا مرو زهرا

"برای تعجیل در فرج پسر ام ابیها، حضرت ولی عصر (غج) صلوات"

پی نوشت:

این متن رو از یکی از مداحی هایی که خیلی به دل نشینه، نوشتم

چند تا متن دیگه هم از مداحی های دیگه هست، که انشاالله در این ایام، در اختیار دوستان خواهم گذاشت

درباره تاریخ شهادت حضرت زهرا (س) روایات مختلف و متضاد است. از چهل روز تا شش ماه بعد از رحلت پیامبر (ص). میان علمای شیعه، دو تاریخ مشهور و مقبول است: یكی هفتاد و پنج روز بعد از رحلت پیامبر (ص) و دیگری نود و پنج روز.

با توجه به رحلت پیامبر اسلام (ص) در بیست و هشتم صفر، بنا به روایت هفتاد و پنج روز، در مورخة سیزدهم تا پانزدهم جمادی الأوّل ، شهادت حضرت زهرا(س) است و این ایام را فاطمیة اوّل می‌ خوانند.

اما بنا به روایت نود و پنج روز، شهادت حضرت (س) در سوم تا پنجم جمادی الثانی است و این ایام را فاطمیة دوم می‌ خوانند.

بنابراین؛ ایام فاطمیه جمعا 6 روز می باشد، 3 روز در ماه جمادی الاول و 3 روز در ماه جمادی الثانی.

فاطمیه اول از 13 تا 15جمادی الاول است و فاطمیه دوم از سوم تا پنجم جمادی الثانی می باشد.

ظاهراً علت اینکه سه روز در هر ماه بعنوان روز شهادت آن حضرت(س) معرفی شده است به این دلیل است که این احتمال وجود دارد که ماههای قمری از رحلت پیامبر(ص) تا شهادت حضرت زهرا(س)،29روز بوده باشند، حال آنکه درصورت کامل بودن ماههای قبل،روز شهادت 13جمادی الاول و یا سوم جمادی الثانی خواهد بود.چرا که طبق تقویم، حداکثر سه ماه قمری 29 روزه و حداکثر 4 ماه قمری 30 روزه می توانند پشت سر هم قرار گیرند.

اما در عرف که بعدا جا افتاده، به دهه دوم جمادی الاول، از دهم تا بیستم جمادی الاول که بنابر قول 75روز، شهادت آن بانوی بزرگوار در آن واقع شده است دهه فاطمیه اول و به دهه اول جمادی الثانی از اول تا دهم جمادی الثانی، که طبق قول 95روز، شهادت حضرت زهرا(س) در آن واقع شده است، دهه فاطمیه دوم گفته می شود.

فاطمیه اول 28 فروردین تا 30 فروردین سال 1390

فاطمیه دوم 17 اردیبهشت تا 19 اردیبهشت سال 1390

اما در عرف که بعدا جا افتاده:

دهه فاطمیه اول از 25 فروردین تا 4 اردیبهشت 1390

دهه فاطمیه دوم از 15 اردیبهشت تا 24 اردیبهشت 1390

گلها همه به اذن تو برخاسته اند ****  از بهر ظهور تو خود آراسته اند

                               مردم همه در لحظه تحویل سال **** بی شک فرج تو از خدا خواسته اند

آقا آقا آقا

کدوم آقا

همون آقا که هروقت دلم میگیره فقط صدا میزنم یا مهدی

آقام آقام آقام

اگه تورو صدا نزنم، کی رو صدا بزنم؟ اگه از تو خجالت می کشم، مادرتو صدا بزنم. روم میشه اصلا مادرتو صدا کنم؟ آقا جان، آقا آقا

آقا، شب آخر ساله، آقا درسته نمک خوردم، نمکدونو شکستم. آقا درسته هر چی به من خوبی کردی، جز بدی، هیچ چیزی جوابتو ندادم.

درسته گفتم دلتنگه مدینم، تو واسطه شدی رفتم مدینه. درسته گفتم دلتنگ امام رضام، تو واسطه شدی رفتم امام رضا.

گفتم اشک چشم، بهم دادی. گفتم دل شکسته آقا، بهم دادی. خلاصه هر چی از طرف تو اومد، اجابت و خوبی بود، ولی هرچی از طرف من اومد...

آقا، فقط می تونم مثل همیشه بگم شرمندم. آقا جان بازم مثل همیشه میگم دستت درد نکنه آقا. آقا جون، تو که تا حالا برامون خوب اربابی کردی، ولی هنوز یه چیزی تو دلم مونده آقا، اگه امشب نخوای بهم بدی، دیگه کی؟

حرف امشبت چیه؟ حرف امشبت با آقا چیه؟

آقا دلم سالهاست حسرت یه نگاهتو داره، فقط یه نگاه، فقط یه نگاه آقا. نمی گم دست رو سرم بکش، می دونم لیاقت ندارم. فقط یه نگاه، یه نگاه، یه نگاه

گفتن خونه ی بی بی زهرارو بسازیم، امام زمان بیاد نگاه کنه، آقا اومدی؟

گفتن یه شبه قبرستان بقیع بسازیم، امام زمان بیاد قبرستان بقیع رو ببینه، آقا اومدی؟

آقا جون، می دونم مزده همه ی اینا به جا. می دونم اگه بخوای می تونی مدینه بهمون بدی، می دونم اگه بخوای کربلا بهمون بدی، کربلارو هم میدی، اما مدینه و کربلای بی مهدی؟

آقا جون چی بگم دیگه بهت؟

آقا جون درسته هرچی ناز کنی بهت میاد آقا، ولی آقا من که چیزی ندارم که خریدارت باشم. جز گناه چیزی دارم؟ تو که پروندمو بهتر از خودم میدونی. تو که بهتر پروندمو دیدی، تو که سه شنبه و جمعه پروندمو باز می کنی. دیگه از خودم خجالت می کشم بس که امام زمان سربلند می کنه، میگه خدایا به منه مهدی ببخشش.

آقا این حرف دلمو دیگه کی می خواستم بهت بزنم. اگه امشبم نخوای گوش به حرفام بدی، دیگه کی؟

تا کی باید نبودنت رو تحمل کنم آقا؟ تا کی باید همه مردم رنج و سختی بکشن؟ تا کی باید بدون تو، سال نو رو شروع کنم؟

آقا یعنی می شه سال بعد همه ی مردم همراه صدای شما بگن یا مقلب القلوب و الابصار؟

همه ی مردم دارن میگن، ظهور بسیار نزدیک است، اما آخه کی میای آقا؟

آقاجونم، دلم خیلی برات تنگ شده. می دونم حاظر و ناظری. می دونم هستی. اما چه موقع میشه که از نزدیک، بوی خوش تورو استشمام کنم؟

          یابن الحسن، هرگز نگویمت که بیا دست من بگیر، عمریست گرفته ای، مبادا رها کنی

اولین دعای خود را هنگام تحویل سال برای سلامتی و تعجیل در امر فرج آقا امام زمان (عج) قرار دهید.

بارالها، تو را به پهلوی شکسته بی بی دوعالم، خانم فاطمه زهرا (س) قسم، تو را به فرق شکافته شده علی (ع) قسم، تو را به جگر پاره پاره حسن (ع) قسم، تو را به سر بریده ی حسین (ع) قسم، ظهور امام زمان (عج) را نزدیک تر بفرما

برای سلامتی و تعجیل در فرج منجی عالم بشریت، مهدی موعود، آقا امام زمان (عج) صلوات

نوع دستورهایى كه اسلام به زن و مرد مى‏دهد، در عین حال كه یك راه مشتركى براى هر دو قائل است ولى راه مخصوص را هم از نظر دور نمى‏دارد، وقتى احترام به پدر و مادر را بازگو مى‏كند، براى گرامى داشت مقام زن، نام مادر را جداگانه و بالاستقلال طرح مى‏كند. قرآن كریم مى‏فرماید:

(اِمّا یَبلُغَنّ عِندك الكِبَر احَدُهُما او كِلاهما فلا تَقُل لهما اُفٍ و لا تَنهَرهُما و قُل لَهُما قولاٌ كریماٌ) (1)

"اگر یكى از آن دو یا هر دو، در كنار تو به سالخوردگى رسیدند به آنها حتى «اوف‏» مگو و به آنها پرخاش مكن و با آنها سخنى شایسته بگوى."  و در جایی دیگر مى‏فرماید:

ما سفارش كردیم به انسان كه احسان را نسبت ‏به پدر و مادر فراموش نكند: (و وصّینا الانسانَ بِوالدیهِ احساناٌ) (2)

روایات گوناگونی در مورد نامگذاری آن حضرت به این نام مبارک نقل شده است که ما پیش از ترسیم این روایات خاطر نشان می‌سازیم که؛ نام مقدّس فاطمه از واژه «فطم» که به معنای بریدن و جدا کردن است، برگرفته شده است. بر این اساس هنگامی که گفته می‌شود:

«فطمتِ الامُ طفلها» و یا «فطمت الحبل» به این معناست که مادر، کودک خویش را از شیر برگرفت و یا ریسمان بریده شد.

این بار هم گذشت

بار اول در جشنواره وبلاگنویسان عاشورایی و بار دوم در جشنواره بوی سیب.

همچنان اشکها بر گونه ها جاری و زبان قاصر از بیان لحظه های ناب دلتنگی. دلتنگ ارباب و بین الحرمین بودن.

نمی دانم چگونه لحظه لحظه ی رسیدن به مراسم اختتامیه تا پایان مراسم را توصیف کنم. از چند روز قبل از مراسم، از زائر امام رضا (ع) می خواستم که کربلای مرا از خود آقا بگیرد. این دست به دامن ها تا آخرین لحظات مراسم ادامه داشت. حس درونی اصلا رهایم نمی کرد، همان حسی که مدام می گفت: " تو زائر کربلا میشی." ولی آن حس چه می فهمید که لیاقت یعنی چه، چه می فهمید که زائر شدن یعنی چی !!!

چشمانم از زائران حرم آقا امام حسین (ع) و حضرت ابوالفضل العباس (ع)، خانم حضرت زینب (س) و بی بی رقیه (س) و غریب الغربا امام رضا (ع) دور نمی شد.

چه با صلابت باید زائران این اماکن شریفه، قدم بردارند. زائرانی که بین آن همه شرکت کننده، انتخاب شده بودند. نگاهم به شادیشان گره می خورد و اشک بر چشمانم جاری می شد.

ای زائر، تو چه کرده ای؟ لحظه ای درنگ کن، دنبال راز زائر شدنت بگرد.

همانی که تو داشتی و دیگران نداشتند. همانی که کسانی همچون من، حسرت داشتنش را داشتیم.

زائر، قدر خودت را بدان!

در وصف تو گفتنی ها زیاد است، اما زبان حقیر بنده توان بیان آنها را ندارد، فقط می توانم بگویم که ما جامانده های کاروان، از شما برگزیدگان التماس دعا داریم.

        چو بشکفد ز لبت غنچه های پاک دعا                    تو را به فاطمه سوگند التماس دعا

خوب است که در اینجا به یکی از درس هایی که در مراسم اختتامیه هر دو جشنواره گرفتم، اشاره کنم، و آن اینکه هرگاه چیزهایی را که برایت مهم و ارزشمند است، به کسی ببخشی، خداوند رحمان هم به تو می بخشد.

در مراسم اختتامیه سومین سوگواره وبلاگنویسان عاشورایی، یکی از برندگان، سفر کربلای خود را به یکی از شرکت کننده ها بخشید و خداوند هم در عوض این بخشش او، باز سفر کربلا را از جانب مسئولان، به او بخشید و در مراسم اختتامیه چهارمین طرح ملی وبلاگ نویسی بوی سیب هم، یکی از برندگان، سفر کربلای خود را به یکی از مادران شهید بخشید، اما مادر شهید این سفر را دوباره به خود برنده مسابقه بازگرداند و در نهایت نیز یک سفر کربلا از جانب مسئولان، قسمت مادر شهید شد. این است درس بخشش.

امید که همه مسلمانان و شیعیان جهان، زائر اماکن شریفه شوند. الهی آمین

در مورد اقامت‌گاه حجت خدا، آنچه مسلم است، اين است كه آن حضرت(ع) همه ساله در موسم حج به زيارت خانة خدا تشريف مي‌برند و در مراسم حج شركت مي‌كنند، ولي انبوه حجاح ايشان را نمي‌بينند و يا مي‌بينند و نمي‌شناسند. اما در غير حج، دليل قاطعي بر اقامت آن بزرگوار، در مكان معيني نداريم، و تنها اشاراتي در برخي از احاديث وارد شده است که در ادامه مطلب به آنها اشاره می کنم.